Na pierwszych zajęciach słuchaliśmy bajki Brzydkie kaczątko czytanej przez mamę Alicji. Staraliśmy się wczuć w skórę bohatera. Po przeczytaniu bajki, mówiliśmy o tym, jak emocjonalnie radziło sobie Brzydkie kaczątko. Wspólnie zastanawialiśmy się, jak się czuło, gdy było wyśmiewane przez swoje rodzeństwo a także inne zwierzęta z podwórka. Jakie emocje były w nim, gdy było odepchnięte przez innych? O czym marzyło? Czy było winne swojej inności? Co powinno zrobić, aby być zaakceptowanym przez najbliższych?

   Dzięki tej bajce dzieci mogły zastanowić się nad tym jak są postrzegane w grupie a także jak postrzegają innych. Jak się do nich odnoszą? Bajka ta zachęca, aby nie oceniać według własnych standardów. Rodzice ani inne zwierzęta nie rozpoznały w naszym bohaterze prawdziwego „ja”. Nie potrafiły zauważyć cech, które stanowiły o właściwej inności. Widziały inność w negatywnych odcieniach. Patrzyły tak jakby wszyscy musieli być kaczkami, a nasz bohater nie był ani brzydkim ani ładnym kaczątkiem. Był łabędziem. Pięknym łabędziem.

Lekcja dla nas. Popatrz sercem. Wyjdź ze swojego „kaczego myślenia” i popatrz szerzej. Staraj się zobaczyć pozytywne cechy u innych. Cechy, które pozwolą zobaczyć ci w innych to, co jest w nich najlepsze. Wtedy to w brzydkim kaczątku zobaczysz pięknego łabędzia.

   W drugim tygodniu przyszła mama Miłosza i przeczytała nam bajkę Leśne przedszkole. Bajka opowiadała o małym pajączku, który był w przedszkolu dyskryminowany z powodu swojego wyglądu. Nikt z nim nie chciał się bawić, bo zwierzątka albo się jego bały albo brzydziły. Sytuacja zmieniła się wtedy, gdy mały, kosmaty pajączek uratował swoich kolegów i koleżanki przed groźną osą. Wtedy zwierzątka zrozumiały, że pajączek jest bohaterem, który pomimo niechęci wszystkich do niego, odważył się i walczył z Osą. Zwierzątka z leśnego przedszkola były szczęśliwe, że pajączek obronił je przed niebezpieczeństwem. Jego wygląd przestał mieć dla nich znaczenie. Ważniejsze stało się to, że pomógł im w trudnej sytuacji.

   Dzięki tej bajce mogliśmy podjąć temat inności w wyglądzie. Dzieci mogły oswoić się z tym, że inność w wyglądzie nie jest zła. Inaczej wyglądający, nie znaczy gorszy. Możemy być różni. A nawet lepiej, gdy różnimy się. Nie wszyscy muszą być tacy sami. Nasz wygląd, zewnętrzny nie deprecjonuje tego, jacy jesteśmy wewnątrz. Każdy z nas potrzebuje miłości, troski, zrozumienia, akceptacji. Nawet ten, który w opinii innych jest gorszy, bo wygląda inaczej. Nie wygląd znaczy o naszym człowieczeństwie tylko serce, czyny.

   W trzecim tygodniu mama Małgosi przeczytała nam bajkę pt. Smocza rodzina. Główny bohater - mały smoczek nie potrafił latać. Przez to był źle traktowany i wyśmiewany przez najbliższych. Czuł się odtrącony i gorszy, bo nie potrafił tego, co umiały inne smoki. On umiał zupełnie, co innego, on dobrze pływał. Jednak czuł się z tą umiejętnością źle, wszystkie inne smoki latały a on pływał. Zmieniło się to wtedy, gdy jeden ze smoków spadł ze skały i zaczął tonąć. Smoki latały, dokoła, ale nie potrafiły mu pomóc. Widząc powagę sytuacji mały smoczek bez wahania rzucił się na pomoc tonącemu smokowi i go uratował. Wszystko dobrze się skończyło. Ale gdyby mały smok potrafiłby latać, byłoby to niemożliwe. A tak dzięki swojej inności uratował smoka.

   Bajka ta traktowała o naszych umiejętnościach, o tym, że każdy z nas jest dobry, w czymś innym. Wszyscy nie mogą idealnie śpiewać lub pięknie tańczyć. Każdy z nas interesuje się czymś innym. To dobrze. Dzięki temu możemy odnosić sukcesy w różnych dziedzinach życia. Ważne jest, aby każdy z nas znalazł rzecz, przestrzeń, w której jest dobry i rozwijał ją w sobie.

   W czwartym tygodniu mama Olgierda przeczytała nam bajkę pt. Smoki i motyle. Bajka ta opowiada o małym smoku, który patrzy na świat inaczej niż wszyscy jego znajomi. Nasz bohater dostrzega jego piękno, korzysta z niego, nawiązuje relacje z przyjaciółmi. Jego rodzina naśmiewa się z niego i zachęca do niszczenia tego, co mały smok uważa za wartościowe. Sytuacja zmienia się wtedy, gdy zostaje ogłoszony konkurs na najpiękniejszy rysunek. Wszystkie smoki rysują szare drzewa, dymiące góry, popalone domy a nasz mały bohater rysuje pięknego motyla latającego nad łąką, kolorowymi kwiatami. Dopiero wtedy, oglądając rysunki, wszystkie smoki zauważają jak wygląda naprawdę świat i jaki jest piękny.

    Bajka ta również wprowadza dzieci w świat inności. Pokazuje, że nie wszyscy są tacy sami i że inny nie znaczy gorszy. Dobrze, że są różni ludzie i inaczej patrzą na świat. To dzięki ich inności możemy zauważyć coś, czego sami nie dostrzegamy. Dzieci, które czują się z jakiegoś powodu gorsze, mogą odnaleźć się w tej bajce, i pomyśleć, że one pomimo tego, że inaczej widzą świat, nie są złe. Są inne niż większość, ale nie gorsze. Bo nie ma gorszych i lepszych dzieci. Nie ma gorszych i lepszych ludzi. Każdy jest wartościowy i wyjątkowy. A moim i twoim zadaniem jest odkryć jego wyjątkowość. I pomóc mu ja rozwijać.